καταρραχής

και καταρραχίς

επίρρ. κατάραχα*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + ράχη + επιρρμ. κατάλ. -ης / -ις, (πρβλ. καταγ-ής, ολο-νυκτ-ίς)].